Başında bir bakan bulunan ve kamu hizmetlerinin belirli bir bölümünü yürüten devlet örgütü. Osmanlı İmparatorluğu döneminde “nezaret”, cumhuriyet devrindeyse “vekalet” adı verilen bakanlık kurumu, bugünkü adını 10 Ocak 1945’te almıştır. Bakanlık başlıca iki bölümden oluşur. Bakanlık makamı ve bakanlık örgütü. Halen Türkiye Cumhuriyeti hükümetinde, başbakanın yardımcıları durumundaki ve çalışmalarını bu makama bağlı bir şekilde yürüten on dört devlet bakanlığının dışında şu bakanlıklar vardır: Adalet, Dış işleri, Çalışma ve Sosyal Güvenlik, Enerji ve Tabii Kaynaklar, İçişleri, Bayındırlık ve İskan, Maliye ve Gümrük, Milli Savunma, Turizm, Sanayi ve Ticaret, Kültür, Sağlık, Ulaştırma, Milli Eğitim, Tarım Orman ve Köy işleri. 27 Eylül 1984 tarih ve 3046 sayılı yasaya göre, bakanlıkların temel kuruluşları, merkez kuruluşu ile gereksinmeye göre kurulan taşra ve yurt dışı kuruluşlarından, bağlı ve ilgili kuruluşlardan oluşur. Devlet bakanlıklarının kendine özgü bir hizmet örgütü yoktur. Bu bakanlıklar daha çok siyasal nitelikli konularda başbakana ve Bakanlar Kurulu’na yardımcı olur, uygulamada yönetsel ve teknik konularla ilgilenirler. Bakanlıkların kurulması, kaldırılması, görevleri, yetkileri ve teşkilatı yasayla düzenlenir. Herhangi bir nedenle boşalan bakanlığa en geç on beş gün içinde atama yapılır.
